Winter in Chiang Mai!

Niet eerlijk vond ik het. Een beetje gemeen zelfs. Jullie in Nederland lekker op de schaats en ik de hele dag door het zweet van mijn voorhoofd deppen in de tropen. Ik besloot daarom vanmorgen zelf de winter maar even op te zoeken en het moet gezegd, dat is prima gelukt. Ik heb gesnowboard, gerodeld en me flink vermaakt in de sneeuw hier. De foto's spreken voor zich dacht ik.

Een andere belangrijke activiteit vandaag was kleding wassen. Daar was mooi even tijd voor op deze rustdag. De douchebak heet vandaag Miele, een naam die best een beetje Thais klinkt vind ik. Eerst ondergoed en sokken er in en het water zo warm mogelijk. Wasgel erbij en kneden maar. Vervolgens de rest van de was. Dat moet met lauw water want mijn ervaring is hoe warmer het water hoe meer de kleding gaat kreuken. Tot mijn vreugde is de waterstraal uit zichzelf al wat minder warm geworden. Een Thaise douche is tenslotte een Thaise douche. Weer 10 minuten later is het water gewoon koud. Perfect voor de broekjes en shirtjes. Miele doet het allemaal volautomatisch! Als ik de hele zooi uitgespoeld heb en uit de douchebak stap bedenk ik me dat ik 1 ding ben vergeten: mezelf. Ik had me ook nog even willen douchen. De keuze is wachten tot het water weer warm is of onder een koude straal. Toch maar dat laatste gedaan. Even de tanden op elkaar. Misschien gaat mijn lichaam hier ook wat minder van kreukelen!

Als de was een kwartiertje later op een geïmproviseerde waslijn onder de airco hangt heb ik wel een cappuccinootje met wat lekkers verdiend vind ik zelf. De airco op maximaal, het raam zo ver mogelijk open en zowaar de kleren wapperen een beetje. Dat is vanavond gegarandeerd droog.  

Na een uurtje in de veel te brandende zon bij het zwembad heb ik mij voor het eerst in mijn leven vrijwillig aangemeld voor een massage. Nou ben ik niet zo van het masseren, maar ja ik ben tenslotte in Thailand en 1 keer moet de eerste zijn. Dus na deze zware fietsweek was het moment daar dat ik inging op het aanbod van een jongedame die me aansprak voor een grote en netjes ogende salon. Ze vroeg me of ik Thaise-, oil- of voetmassage wilde. Geen idee wat het verschil is tussen Thais en oil, maar olie leek me niet zo’n goed idee want mijn hele lijf stond nog strak van de Factor 50. En ik ben tenslotte in Thailand dus…..

Onderhandelen over de prijs liet ik uit mijn hoofd want ik begreep uit haar redelijke Engelse vocabulaire dat ze voor een uur lang masseren de somma van omgerekend nog geen 5 Euri rekende. En ze lachte er ook nog ontzettend vriendelijk bij. Geen centje pijn dus. Althans geen centje, maar over pijn wil ik nog wel graag even iets zeggen. Ongelooflijk wat een kracht dit vrouwtje uit haar pezige, tengere handjes haalde. Ze kneep, bonkte en duwde dat het een lieve lust was. Mijn schouders, enkels en knieën werden bijna uit elkaar gereten. Dit was niet een kwestie van masseren, maar vooral van rekken, strekken buigen…. en barsten. Ik zette me schrap maar kon niet voorkomen dat ik een paar keer ‘Au’ riep. Niet zo vreemd vind ik zelf als het voelt alsof mijn rechter sleutelbeen naar mijn linkerkuit is getransplanteerd. Doktel bibbell in optima folma. Ik ben er nog niet achter wat ‘Au’ in het Thais vertaald betekent. Mijn vermoeden is het volgende: ‘Doe er een tandje bij’. Het moet gezegd, toen de massage achter de rug was veerde ik voor mijn doen erg soepel van de massagetafel. Of wilde ik gewoon maken dat ik wegkwam? # durf te vragen. Ik rekende af en ze nam afscheid met ‘see tomolloooow’. Dat zullen we nog wel eens zien dacht ik. Maar toen ik even later weer op straat liep voelde ik me losser dan los. Misschien was dit toch zo gek nog niet. Maar even afwachten of en zo ja hoe ik morgenochtend mijn bed uit rol. 

Nou, dat waren zo'n beetje de belevenissen van vandaag. Ik hoor jullie denken: hoe zat dat nou precies met die plotselinge winter in Chiang Mai? Dat zou ik nu natuurlijk kunnen gaan uitleggen maar...... cliffhangertje van maken? Lijkt me wel wat. Daarom laat ik het voor nu volgaarne bij

See tomollow