Olifanten!

De fietstocht van vandaag was vrij lang (81 kilometer) en wat minder spectaculair dan de eerste 2 dagen. Dat kwam voor een deel omdat er kilometerslange stukken “grote weg” afgelegd moesten worden. Op een glooiend parcours ben ik vandaag door heel wat auto’s, motoren, scooters en vrachtwagens gepasseerd.

De motoren en scooters gaan behendig langs je heen en soms blijft er een naast je rijden voor een praatje. Een meisje zag kans al rijdend op haar scooter een selfie met haar, mij en haar vriendinnetje achterop te maken. Want een fietser kom je in Thailand nou eenmaal niet elke dag tegen. Trots liet ze me rijdend het resultaat op haar telefoon zien. De meeste vrachtwagens zijn van een behapbaar formaat en houden goed rekening me je. De bussen daarentegen toeteren hard en denderen flink door.

Vandaag voor het eerst een verkeersongeluk gezien en ambulances zien rijden. Witte volkswagenbusjes met een rood kruis erop en waarbij je je afvraagt of ze niet meer ongelukken gaan veroorzaken dan dat ze komen helpen.

De minder leuke route werd ruimschoots goedgemaakt toen ik aan het eind van de ochtend een trainingscentrum voor olifanten passeerde. Dat was natuurlijk goed voor een lange tussenstop. Middenin de jungle was een lange loopbrug over het water van de Ping-rivier aangelegd en aan de andere kant was een prachtig stukje natuur waar de olifanten en hun begeleiders hun dagen doorbrengen.

Nu heb ik het niet zo op het trainen van olifanten. Volgens mij zijn die dieren daar niet voor gemaakt. Op internet lees je veel over mishandelingen die er aan vooraf gaan voordat een olifant “tam” is. Mij zul je dan ook niet op de rug van een olifant aantreffen. Maar goed, het trainingscentrum is er nu eenmaal en een kijkje nemen kan geen kwaad dacht ik.

Ik was precies op tijd om te zien dat een stuk of 5 olifanten gebadderd werden in de rivier. Wel even goed op de berijders gelet en die hadden inderdaad een behoorlijk scherp en puntig voorwerp in de handen. Op één van de (vele) foto’s heb ik die volgens mij goed in beeld gekregen. Het badderen zelf was erg leuk om te zien. Je merkte duidelijk dat de dieren daar lol in hebben. Hetzelfde geldt voor de mogelijkheid om ze met bananen te voederen. Voor 30 Baht kon je een trosje kopen en ze één voor één in een voorbijkomende slurf mikken. Leuk voor mens en dier. Na het badderen stond een trainingsdemonstratie op het programma, maar die liet ik voor wat hij was. Het zou me te veel tijd kosten, want ik had nog vele kilometers te gaan.

Het werd in de loop van de middag weer behoorlijk warm, maar toch kon ik goed doorrijden. Mijn liefde voor vrachtwagens nam overweldigende proporties aan. De heerlijk verkoelende windvlaag die een voorbijrazende vrachtwagen met zich meebrengt staat voor de rest van mijn leven op mijn netvlies gebrand.

Tegen half 5 was ik op de plaats van bestemming, een klein resort in een dorp genaamd Luang. Daar herhaalde zich iets wat een ritueel aan het worden is. Eerst een duik in het zwembad en daarna de kamer opzoeken. First things first heet dat.

Laa Kohn!