Afdingen

OK waar was ik gebleven? O ja, terug in mijn vertrouwde hotelletje in Chiang Mai. En wat heb ik gedaan vandaag? Bijzonder weinig! Lekker uitgeslapen, relaxed ontbijtje, laatste keer kleren wassen, paar uurtjes aan het zwembad gelegen, baantjes getrokken (goed voor mijn knie) en me 2 uur lang door Duang laten stretchen en kraken. Daarna afscheid van haar genomen, niet voordat ik haar nog even bij de salon op de foto heb gezet. Ze ziet Lianne in augustus graag tegemoet. En toen was het al weer avond. En donker.

Op naar de Night Bazaar net buiten het centrum. Daar was ik nog helemaal niet geweest. Ik ben niet zo’n shopper, maar goed, wat souvenirtjes voor thuis mogen natuurlijk niet ontbreken. Ongelooflijk, die bazaar. Een paar vierkante kilometers vol met prullaria. En na 5 minuten denk je bij elk stalletje deze heb ik al gehad. Want alles lijkt op elkaar. En op elk artikel olifantjes!

Ik heb ook de gelegenheid te baat genomen nog even goed te kijken wat voor voedsel er allemaal te krijgen is. Ook dat is ongelooflijk. Varkensdarmen, oren en maden spreken me niet echt aan. Al wordt het daar blijkbaar gewoon verorberd. Even verderop worden kakkerlakken, sprinkhanen en kikkertjes gefrituurd. Alles wat geleefd heeft en ooit jeukte en kriebelde gaat hier blijkbaar meedogenloos de wok in. Rob Geus zou zeggen; man man man. Duif is ook een volkomen normaal gerecht in dit oord. Ze worden aan het spit geregen alsof het niks is en smullen maar. Denk vanaf nu wel twee keer na voordat ik mijn duifje vraag of ze nog een toetje wil.

Bij mijn zoektocht naar souvenirs stuitte ik op een stalletje met zonnebrillen. Zagen er best blits uit. Ik draag vrijwel nooit een zonnebril en dacht doe es gek, ik koop gewoon op de voorlaatste dag van de vakantie een zonnebril. Want ik kan dit land natuurlijk niet verlaten voordat ik mijn commerciële skills nog even op een lokale marktkoopman heb botgevierd. Afdingen dus. Aan de zonnebril van mijn keuze hing een kaartje met 220 Baht. Dat is nog geen 6 Euro, dus het gaat eigenlijk nergens over. Maar het gaat om het idee, dus ik bood 170 Bath. Dat is nog geen 5 Euro en dat leek me zeker niet te veel. Achter me hoorde ik iemand lachen en dat maakte me wel een beetje onzeker.  De verkoper kwam over de brug met 210. Het spel kon beginnen. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat hij toch echt naar beneden moest. Uiteraard wilde de man hier aan mee werken en zo ging hij al snel naar 190 Baht. Er kwam beweging in,  ik was weer aan zet. Ik verlaagde mijn eigen voorstel naar 165 Baht, wat onder een bulderend gelach door de verkoper in ontvangst werd genomen: ‘sir, sir, me go down you go up’. Ondertussen stonden we niet meer met z’n tweeën, maar al met z’n zevenen. De man moest ontzettend lachen en het werd me duidelijk dat hij deze onderhandeling nog voordat het was afgerond al met de andere nieuwsgierige omstanders aan het evalueren was. Gelukkig had hij er zin in want prompt werd het 180 Baht. Met mijn opmerking ‘you down, me down’ kwam ik al snel met een nieuwe verlaging en lag er 160 Baht op tafel. Geweldig vond hij het, die rare toerist die er niets van begreep, maar blijkbaar was ik op de goede weg want opnieuw ging hij naar beneden en  was zijn voorstel 170 Baht. De man liep rood aan van het lachen en iedereen die het maar wilde horen kreeg het ‘you down, me down’ verhaal te horen. Ik hield voet bij stuk en wederom verlaagde ik mijn bod en nu naar 155 Baht. Ondertussen stonden er ook Thaise mannen om ons heen die op het moment dat de almachtige Boeddha het onderdeeltje humor had verdeeld jammer genoeg achter in de rij hadden gestaan. Enkelen begonnen zich er mee te bemoeien en probeerden mij in rap Thais de regels uit te leggen. De deal werd uiteindelijk gesloten voor 160 Baht. Terwijl mijn openingsbod 170 was. Knap stukkie werk al zeg ik het zelf. Toch heb ik een donkerbruin vermoeden dat ik met 160 alsnog te veel betaald heb. Maar daar heb ik dan een hoop lol voor gehad. En de verkoper gaf me toen ik hem betaalde joviaal een klap op mijn schouder. En wilde zelfs nog wel even met me op de foto. Inclusief mijn zojuist veroverde aanwinst.

Laa Kohn!