Doi Inthanon National Park

Vanmorgen ben ik op tijd in een busje gestapt voor een tripje naar Doi Inthanon National Park. Dat "Doi" berg betekent wisten jullie natuurlijk nog (het gaat steeds beter Pietertjes en Pieternellekes) en het park in kwestie is niet het kleinste. Ongeveer 500 vierkante kilometer natuurschoon is er te bewonderen. 

Met een soort 12-persoons bestelbusje (gelukkig met airco) was het ruim anderhalf uur rijden er naar toe. Dat bleek zeker de moeite waard. Het park is een paradijs voor vogel-, wild- en natuurliefhebbers. Ook wonen er veel bergstammen. We hebben in een dag natuurlijk lang niet alles kunnen zien, maar hadden een paar leuke stops. Onder andere bij twee prachtige watervallen. Die deden hun naam eer aan, want ik zag heel wat water vallen. Ik beschrijf ze niet, want dat doen de foto's wel. Dat valt dan weer mee.

We reden ook naar de hoogste bergtop van heel Thailand. Op een hoogte van maar liefst ruim 2.500 meter was het knap koud en het was maar goed dat de zon scheen. Ik telde een graat of 14. Dit laatste is geen taalvoudt want ik was al weer bij het volgende onderwerp. Bovenop de berg was een vrouw een visje aan het fileren en ik telde 14 graten. Ik geef toe dat ik wel eens moe van mezelf word. Zucht.

Hoog in het gebergte zijn twee vlak bij elkaar staande tempels met schitterende tuinen eromheen te bezichtigen. Met gemak hebben we daar een uurtje doorgebracht, waarbij er onophoudelijk fototoestellen klikten. De tempels lijken rechtstreeks van de Efteling te zijn geplukt. Rondom de twee kegelvormige torens lijkt Doornroosje elk moment naar buiten te komen om de was te komen ophangen.

Tijdens de lunch praatte ik met twee Zweedse meiden. Ze spraken perfect Engels en zijn na hun studie - let even goed op, Lianne - een half jaar aan het backpacken. Cambodja en Vietnam hebben ze al aangedaan en Laos is de volgende stop.

Mijn volgende stop heet Chiang Rai. Daar reis ik morgenochtend in een paar uurtjes per bus naar toe. Er rijden geen treinen tussen Chiang Mai en Chiang Rai. Je moet daarom per vliegtuig of per bus. Dat spijt me niet want volgens de verhalen zijn de dienstregelingen voor treinen in Thailand een ramp. Geen trein die op tijd rijdt. En mocht dat wel een keer zo zijn dan heb je gewoon perrongeluk. Zucht.

Ik ga in Chiang Rai ter plaatse een verblijfplaats opzoeken, maar heb me in Nederland natuurlijk al goed voorbereid. Ik ben van plan daar een kleine week te blijven, de omgeving te verkennen en je schijnt daar heel goed te kunnen fietsen. Ik wil daarna hoe dan ook weer terug naar Chiang Mai, want mijn Belgische vriend heeft nog een mooie meerdaagse fietstocht ten noorden van deze stad in de aanbieding.

Op het moment dat ik dit blog schrijf zit ik een fantastisch lekkere Thaise groene curry te eten met knapperige noedels en kip. Ik begin het te leren. En wat ik overal doe werkt ook hier in Thailand. Gewoon ergens gaan zitten waar het druk is. Succes verzekerd!

Vanavond al mijn spulletjes een goed en logisch plekje geven en morgen zien dat ik op tijd op een bus stap. Zodat ik voor de hitte begint ergens binnen ben. Hoe het verder in het noorden met de wifi-verbinding gesteld is kan ik niet zeggen. Jullie merken het vanzelf!

Laa kohn!